MALUJ ZASE OBRÁZKY / VUELVE A PINTAR CUADROS (HANA ZAGOROVÁ)
Zagorová es una de las mejores y más populares cantantes checas. Actúa desde los años sesenta. Durante su carrera grabó más de 800 canciones y nueve años conecutivos ganó el "Zlatý slavík", un premio checo, en la categoría de Mejor cantante.
Tanto la música como la letra fue compuesta por Pavel Žák (*1941, Rychnov nad Kněžnou), un letrista checo. Zagorová canta sobre una pareja en la que el hombre empezó a prosperar, así que podían permitirse cosas de lujo, pero a la vez desapareció el amor y la mujer empieza a echar de menos las cosas simples que a uno lo hacen feliz, pero que no se pueden comprar. A pesar de que fue grabada hace más de 40 años, los oyentes siguen pidiéndola.
Y solo para aclarar la parte "hacíamos cola en un pasaje para poder alquilar un piso" - como la canción proviene del tiempo comunista, en aquella época si uno buscaba piso podía ir al pasaje Vodičkova en Praga, donde en las vitrinas había colgados anuncios de alquiler, se trataba del único lugar oficial, así que allí había colas largas - a eso se refiere esta frase en la canción.
A la izquiera está la versión de estudio (1976), a la derecha, una grabación de un concierto (2016).
Měli jsme dva hrníčky,
čtyři talíře
vyzdobené sluníčky
přímo od malíře.
Cukru na pět hromádek,
čtyři knížky pohádek,
dva prstýnky na splátky,
prázdné přihrádky.
Maloval jsi obrázky
dlaní horkou od lásky.
Chroupali jsme oblázky
jako oplatky.
Žádné auto v garáži,
jenom pevná zem.
Stávali jsme v pasáži
frontu na podnájem.
Chodili jsme do Šárky,
kupovali polárky.
Šetřili jsme na dárky
malé jako svět.
Svoji lásku na klíčky
zamkli jsme si za víčky.
Nosila jsem střevíčky
sedm krásných let.
Přešla léta talířků,
přišlo stoupání.
Bylo více halířků,
méně milování.
Učil jsi mě uhýbat,
příliš často nelíbat.
Já jsem chtěla kolíbat,
tys chtěl dobýt svět.
Maloval jsi obrázky,
krásně, ale bez lásky.
Bez pláče a nadsázky,
studily jak led.
Krásné auto v garáži,
přepychový byt.
Dovolené na pláži,
touha mít a dobýt.
Lůžko v bílém ampíru,
všechny šaty na míru.
Úspěch výšky Pamiru,
dobře jíst a pít.
V noci dlouhé čekání
na něžnost a vyznání.
Láska není k dostání,
láska musí žít.
Já vím,
teď mi řekneš,
že se vůbec nic nezměnilo.
Že prostě přišlo to,
co jsme si kdysi dávno vysnili.
Ale to ne!
Tohle jsme přece nechtěli!
Vždyť my vlastně tu naši lásku
den po dni prodáváme za úspěch,
za nový koberec do předsíně,
za novou značku auta,
za - za exotické diapozitivy
naší báječné dovolené.
Proč mi někdy nekoupíš
třeba polárku?
Nač je lásce
velký sál,
slavné mávání,
když nám v dlaních nezůstal
klíček k milování?
Čím jsou šaty
z brokátů
proti vůni
akátu?
Čím jsou barvy
plakátů
proti
sněženkám?
Maluj zase obrázky
dlaní horkou od lásky.
Ať jsou radši oblázky
z toho, co teď mám.
Ať si auto z garáží
kdo chce odnese.
Ať jsme místo na pláži
v Šárce nebo v lese.
Ať mám zase hrníčky
vyzdobené sluníčky.
Ať nás nesou koníčky.
Kam? To dobře víš.
Ať se naše prstýnky
nepřemění ve vzpomínky.
Ať máš v očích plamínky,
když mně políbíš.
Teníamos dos tazas,
cuatro platos
decorados de soles pequeños
directamente desde el pintor.
Azúcar en cinco montoncitos,
cuatro libros de cuentos de hadas,
dos anillos a plazos,
anaqueles vacíos.
Pintabas cuadros
con la palma caliente de amor.
Mordíamos guijarros
como barquillos.
Ningún coche en el garaje,
solo tierra firme.
Hacíamos cola en un pasaje
para poder alquilar un piso.
Íbamos a Šárka (*un parque en Praga),
comprábamos helados.
Ahorrábamos para regalos
pequeños como el mundo.
Nuestro amor lo encerramos
con llaves detrás de los párpados.
Llevaba zapatos de salón
siete hermosos años.
Pasaron los años de los platos,
llegó la subida.
Eran más céntimos,
menos amor.
Me enseñabas a apartarme,
no besar con demasiada frecuencia.
Yo quería acunar,
tú querías conquistar el mundo.
Pintabas cuadros,
hermosamente, pero sin amor.
Sin el llanto y la exageración,
daban frío como el hielo.
Un coche hermoso en el garaje,
un piso de lujo.
Vacaciones en la playa,
el anhelo de tener y conquistar.
Un lecho blanco de estilo imperio,
todo el vestido a medida.
El éxito de altura de Pamir,
comer y beber bien.
Por la noche una espera larga
para la ternura y la declaración.
El amor no se puede conseguir,
el amor tiene que vivir.
Yo lo sé,
ahora me dirás
que no ha cambiado nada.
Que simplemente llegó lo
que hace mucho tiempo soñamos.
¡Pero no!
¡Si esto no lo queríamos!
Si nosotros -de hecho- nuestro amor
día tras día lo vendemos por el éxito,
por una alfombra nueva en el recibidor,
por un nuevo marco de coche,
por... por diapositivas exóticas
de nuestras vacaciones maravillosas.
¿Por qué de vez en cuando no me compras,
por ejemplo, un helado?
¿Para qué le sirve a nuestro amor
una sala grande,
la gente saludándonos,
si en las palmas no nos quedó
la llave del amor?
¿Qué valor tienen los vestidos
de brocado
en comparación con el olor
de las falsas acacias?
¿Qué valor tienen los colores
de los pósteres
en comparación
con las campanillas de invierno?
Vuelve a pintar cuadros
con la palma caliente de amor.
Mejor que en guijarros se convierta
lo que ahora tengo.
Que el coche de los garajes
se lo lleve quien quiera.
Que en vez de la playa
estémos en Šárka o en el bosque.
Que otra vez tenga las tazas
decoradas de soles pequeños.
Que nos lleven los caballos.
¿A dónde? Lo sabes muy bien.
Que nuestros anillos
no se conviertan en recuerdos.
Que tengas en los ojos llamitas
cuando me besas.
Comentarios
Publicar un comentario