NĚJAK SE VYTRÁCÍŠ, MÁ LÁSKO / DE ALGÚN MODO DESAPARECES, MI AMOR (OLYMPIC)

Esta bonita balada conocida del grupo rock checo Olympic salió en su disco de compilación llamado "...to nejlepší z Olympicu 2"/"...lo mejor del Olympic 2" publicado en 2001. No obstante, la canción es más vieja. Petr Janda (*1942, Praga), líder de Olympic, la cantaba como solista en los años 90. Luego la añadió al repertorio del grupo.

El autor de la letra fue Jaroslav Jakoubek (1927-1993), un poeta, letrista y compositor checo. La escribió después de una riña con su mujer, cuando se había ido del restaurante y por la mañana ya la tenía hecha. Qué manera maravillosa de superar la ira eh? :-) En música la puso Petr Přibyl, el violonchelista checo. Después de la muerte de Jakoubek la grabó Petr Janda y la convirtió en un hit. Se dice que en su interpretación al grabarla se marcaron los problemas y luego el divorcio con su segunda mujer. También el propio Janda confirmó que la tenía vinculada con la desaparición del amor en su matrimonio.

A la derecha podéis escuchar la versión del disco del Olympic (2001), aunque el vídeo no es oficial y lo creó algún fan (sin embargo, la calidad del sonido es la mejor), a la izquierda hay una grabación en vivo de un concierto (2017).

Nějak se vytrácíš,
má lásko,
jak mince
rozměněná na šestáky.
A se šestáky
vytrácím se taky.

Nějak se vytrácíš,
má lásko,
jak průvan,
který zimomřivě studí,
jak jinovatka,
když se ráno
budím.

Nějak se vytrácíš,
má lásko,
tak jako blednou
v albech podobenky,
tak jako žloutnou
staré navštívenky.

Nějak se vytrácíš
má lásko,
tak jednoduše
jako život kráčí,
malinko k smíchu,
malinko k pláči.

Něco mě mrazí.
Něco ve mně zebe.
Ztrácím kus sebe.
Ztrácím tebe.

Ztrácím kus vesmíru
a kousek jistoty
a lásku na míru
a lásku prostoty.

Lásku, co z šestáků
si hrady ráda staví
a která bůhví proč
tak často ochuraví.

Něco mě mrazí.
Něco ve mně zebe.
Ztrácím kus sebe.
Ztrácím tebe.

Ztrácím kus vesmíru
a kousek jistoty
a lásku na míru
a lásku prostoty.

Lásku, co z šestáků
si hrady ráda staví
a která bůhví proč
tak často ochuraví.

Nějak se propadáš,
má lásko.
A je mi různě,
jen mi není prima.
Tam, kde je smutno,
tam, kde je mi zima.

Nějak se propadáš,
má lásko.
Tam, kde mě mrazí
z toho, co nás čeká,
co čeká zítra na člověka,
kterému rozbila se
křehká nádoba.
Je to zlé pro mne,
pro tebe a pro oba.

De algún modo desapareces,
mi amor,
como las monedas
cambiadas a céntimos.
Y con los céntimos
desaparezco también.

De algún modo desapareces,
mi amor,
como una corriente de aire
que te congela de frío
como la escarcha
cuando me despierto
por la mañana.

De algún modo desapareces,
mi amor,
así como palidecen
en álbumes fotos de retratos,
así como amarillean
las viejas tarjetas de visita.

De algún modo desapareces,
mi amor,
tan simplemente
como la vida va,
un poquito para reírse,
un poquito para llorar.

Algo me da escalofríos.
Algo en mí me da frío.
Pierdo un trozo de mí.
Te pierdo a ti.

Pierdo un trozo del universo
y un trocito de la certeza
y el amor a medida
y el amor de la sencillez.

El amor al que le gusta
hacer castillos con céntimos
y que Dios sabe por qué
tan a menudo se pone enfermo.

Algo me da escalofríos.
Algo en mí me da frío.
Pierdo un trozo de mí.
Te pierdo a ti.

Pierdo un trozo del universo
y un trocito de la certeza
y el amor a medida
y el amor de la sencillez.

El amor al que le gusta
hacer castillos con céntimos
y que Dios sabe por qué
tan a menudo se pone enfermo.

De algún modo te caes,
mi amor.
Y me siento raro,
solo no estoy bien.
Allí donde hay tristeza,
allí donde tengo frío.

De algún modo te caes,
mi amor.
Allí donde me da escalofrío
lo que nos espera,
lo que mañana le espera a uno
al que se le hizo pedazos
un vaso frágil.
Es malo para mí,
para ti y para los dos.

*Es curioso que en la versión de la canción falta la última estrofa - Jakoubek su poema lo terminaba con los versos:

Nějak se potápíš, má lásko. - De algún modo te hundes, mi amor.
Ráno nás oba dva, vím, bude budit - Por la mañana a nosotros dos nos despertará, lo sé,
ta ranní mlha, asi bude studit. - esa niebla mañanera, a lo mejor de frío.
Nějak se potápíš, má lásko. - De algún modo te hundes, mi amor.
Mlha přede mnou, - La niebla delante de mí,
mlha za námi, zní krutě. - la niebla detrás de nosotros, suena cruelmente.
A přesto milovaná. - Y aún así querida.
Miluji tě... - Te quiero...

Comentarios

Entradas populares de este blog

DVEŘE DO POKOJE / LA PUERTA A LA HABITACIÓN (MŇÁGA A ŽĎORP)

LÁSKO! / AMOR! (MARIE ROTTROVÁ)

NA KOLENA / DE RODILLAS (IVAN HLAS)