RÁNO V ULICÍCH / LA MAÑANA EN LAS CALLES (MARTIN MAXA)
Él mismo es el autor tanto de todas las letras como de la música. Antes de hacerse famoso, Maxa, todavía como Ivan Varga, cantaba en el grupo "Náhodná sešlost"/"La Reunión Casual", que publicó las canciones en el disco "Hledání svatého grálu"/"La búsqueda del Santo Grial" en 1997.
A la derecha podéis escuchar la versión original (1997?) de esta canción que se llamaba "Nezvanej den"/"Un día no invitado". A la izquierda está la versión oficial (2000) bajo el nombre "Ráno v ulicích"/"La mañana en las calles" y con un sonido más comercial.
Už zase mám
svůj obvyklej den.
Už zase mám
svý nezvaný hosty.
Po stý mám
svý černý myšlenky.
Nemám zdání,
kdo je sem zval.
Před sebou sám
nikdo nezdrhne.
To já znám
nejlíp sám.
Asi
nezbývá
než to tak vzít.
Marně se skrývám,
nejde jen říct:
"Měj se fajn,
máš, co jsi chtěla."
S tím já už víc
nic nenadělám.
Jenže mám strach,
že se mi ztratíš.
Ty mi scházíš
čím dál tím víc.
Asi
mi scházíš
a chci ti říct:
Kdo seje vítr,
pozná, jak s vichřicí
protančí poslední
pár svých střevíců.
Až se nad ránem
ocitne v ulicích
sám, úplně sám,
sám, úplně sám.
Už zase mám
svůj obvyklej den.
Už zase mám
svý nezvaný hosty.
Po stý mám
svý černý myšlenky.
Nemám zdání,
kdo je sem zval.
Před sebou sám
nikdo nezdrhne.
To já znám
nejlíp sám.
Asi
nezbývá
než to tak vzít.
Marně se skrývám,
nejde jen říct:
"Měj se fajn,
máš, co jsi chtěla."
S tím já už víc
nic nenadělám.
Jenže mám strach,
že se mi ztratíš.
Ty mi scházíš
čím dál tím víc.
Asi
mi scházíš
a chci ti říct:
Kdo seje vítr,
pozná, jak s vichřicí
protančí poslední
pár svých střevíců.
Až se nad ránem
ocitne v ulicích
sám, úplně sám,
sám, úplně sám.
Dřív než mě spálíš
pomalým plamenem,
přemýšlej, zda-li
jen má je to vina.
Pak po mně, lásko,
hoď klidně kamenem.
Máš na to svý právo,
já rád nastavím tvář.
Ya vuelvo a tener
mi día corriente.
Ya vuelvo a tener
a mis huéspedes no invitados.
Por cien veces tengo
mis pensamientos negros.
No tengo idea
de quién los ha invitado.
Delante de sí mismo
nadie se largará.
Yo mismo lo conozco
muy bien.
Como parece
no queda más remedio
que aceptarlo así.
Me escondo en vano,
no es posible decir solo:
"Que todo te vaya bien,
tienes lo que querías."
Con eso yo ya
no haré nada más.
Pero tengo miedo
de que te me pierdas.
Te echo de menos
cada vez más.
Es probable
que te eche de menos
y quiero decirte:
Quien siembra el viento
conocerá cómo con el vendaval
gastará bailando el último par
de sus zapatos de salón.
Cuando al amanecer
se encuentre en las calles
solo, totalmente solo,
solo, totalmente solo.
Ya vuelvo a tener
mi día corriente.
Ya vuelvo a tener
a mis huéspedes no invitados.
Por cien veces tengo
mis pensamientos negros.
No tengo idea
de quién los ha invitado.
Delante de sí mismo
nadie se largará.
Yo mismo lo conozco
muy bien.
Como parece
no queda más remedio
que aceptarlo así.
Me escondo en vano,
no es posible decir solo:
"Que todo te vaya bien,
tienes lo que querías."
Con eso yo ya
no haré nada más.
Pero tengo miedo
de que te me pierdas.
Te echo de menos
cada vez más.
Es probable
que te eche de menos
y quiero decirte:
Quien siembra el viento
conocerá cómo con el vendaval
gastará bailando el último par
de sus zapatos de salón.
Cuando al amanecer
se encuentre en las calles
solo, totalmente solo,
solo, totalmente solo.
Antes de que me quemes
con una llama lenta,
piensa si
es solo mi culpa.
Después, amor, tírame
una piedra, si quieres.
Tienes tu derecho a hacerlo,
yo pondré la cara con gusto.
Comentarios
Publicar un comentario